Hugs and Kisses

Ik ben mij totaal bewust van de vooroordelen die er heersen over het studeren in het buitenland via het Erasmusprogramma. Zeker aangezien ik mijn Bachelor al heb, weet ik zeker wat jullie thuis denken: ’Rutgers wordt ongeveer rond 11 uur wakker en wanneer die uitslaapt pas na de lunch, kijkt die een paar korte filmpjes om vervolgens na het douchen Netflix op te starten. Om 18.00 drukt hij een pizzaatje in de oven en om half negen, na genoeg koffie, zet hij die vette bek van hem aan een dood Engels biertje.’’ Dikke later Noordzij, ik ben aardig fanatiek bezig. Sterker nog: mijn arbeidsethos is nog nooit zo hoog geweest. Ik probeer hier echt aan mijn Engels te werken. Het ene moment met een laf blikje pils van het plaatselijke huismerk in de hand, het andere moment tijdens een werkgroep of in de bibliotheek. Natuurlijk wil ik de Britten ook wel even laten zien dat ik al een nominale academische carrière achter de rug heb en me niet zomaar wat op de borst laat spelden. Zo probeerde ik laatst nog een snotneus in de hoek te zetten. Die negentienjarige met zijn opname-apparatuur, ja hij neemt alles op.. wist wel even te vertellen hoe de wereld in elkaar stak. Ik dacht:‘hé Davinci nu ben jij voor mij, kan je wel wijs lullen maar hier gaat deze ‘veteraan’ jou eens even afstraffen. Oké hoe gaan we dit doen? Trek ik die cirkelzaag stem van mij in één keer aan of steek ik eerst mijn hand op zodat hij zijn verhaal kan afmaken en met zijn eigen domheid te koop kan lopen.’’ Twijfel, twijfel, laten we het beleefd blijven en laten we kiezen voor het tweede. ‘Sir may I intervene.’’ Wat daarna kwam was een stoort vloet aan medeklinkers en klinkers, maar geen fatsoenlijk verstaanbaar woord. Had ik het allemaal zo goed voorbereid in m’n hoofd, maar vertalen daar liep het spaak. In plaats dat er een paar mooie vloeiende volzinnen mijn kanaalgat verlieten, leek het op een niet startende Trabant, beschamend. Vooral voor pikkie en haantje die ik ben, typisch een gevalletje gegokt en verloren 6-0 6-0. Ik hoorde het god zeggen: ‘Rutgers ga jij maar weer even terug naar de ballenbak tot dat je moeder je komt ophalen.’’ Ondanks dit beschamende moment valt het niveau wel mee. Moet ik natuurlijk ook niet de gigantisch stoere jongen uithangen want ik volg vakken uit het tweede en eerste jaar. Over het algemeen kan ik lekker meekomen tijdens de werkgroepen en wil ik nog wel eens wat lastige termen als ‘Mittleuropa’ of ‘Historikersteit’ droppen. Ze vervolgens even haarfijn uitleggen is natuurlijk weer een ander verhaal.
De dagen gaan vrij snel hier en het weer blijft aangenaam. Ik vind het heerlijk om tegen zonsondergang een rondje te maken op het strand. Ja ja wat een gigantische bejaarde ben ik, Ik drink mijn koffie overigens nog wel zwart. Ook vind ik het fijn om een beetje uit mijn raam te staren en kijken naar het lang uitgerekte strand wanneer het eb is, het is werkelijk prachtig. Behalve de uren in de bibliotheek, en pub ben ik ook een actief lid van de plaatselijke sportschool. Ik probeer zeker zo’n drie keer per week de vooral minder zware gewichten te tillen. Er zijn hier aardig wat potige smurfjes aanwezig. Beschamend gebruik ik de gewichten van rond de 18 kilo, terwijl ik omringd word door opgepompte kikkers die wel iets meer tillen, maar mijn tijd komt natuurlijk nog wel!
Het episch centrum der horecagelegenheden heet hier Wind Street. Vooral op woensdag is deze straat afgeladen met dronken studenten. Ook hier heb je studentenverenigingen met hun typische dasjes. Hoe gaat zo’n avondje dan? Meestal doet iemand een oproep op Facebook binnen de Erasmusgroep dat het vrij dorstig weer wordt die avond. Vervolgens spreek je ergens in een pub af om na een paar uurtjes de Taxi te pakken richting Wind Street. Het leuke is dat je zo telkens nieuwe mensen leert kennen. Natuurlijk is het best eng om zonder ‘echt’ mensen te kennen een kroeg binnen te stappen, maar ik heb het nu een paar keer gedaan en de schrik is er wel van af. Je moet goed begrijpen dat ik dit in het begin gigantisch eng vond, zo’n stoere jongen ben ik eigenlijk niet. Het drankje wat iedereen hier drinkt is Jägerbomb, Jägermeister in combinatie met een smerig chemisch frisdrankje. Ik werd semi uitgedaagd door een andere alfa man dat ik maar eens moest laten zien wat ik in mijn mars had. Dat liet ik me natuurlijk geen twee keer zeggen en deze soldaat meldde zich direct aan het front. Na negen aanslagen op mijn gemoedstoestand moest ik toch echt capituleren en de witte vlagen hijsen, good game. Bij thuiskomst heb ik dit verzetje gelukkig intern kunnen verwerken en heb ik de aanval van mijn maagzuren in de kiem gesmoord!
Zoals jullie waarschijnlijk hebben al opgemerkt ga ik 23 april naar de Premier League. Echt iets wat ik al een tijdje op mijn verlanglijstje had staan. Ik zou niet willen spreken over een droom die uitkomst, maar het zit er in de buurt. Laat ik alvast het gras voor jullie voeten wegmaaien: JAJAJA ZO LEKKER SIMPEL BEN IK. Merel zei tegen mij: ‘Je moet dingen gaan doen die je anders niet zou doen.’’ Ik denk dat de meeste mensen een tocht zouden maken door de landschappen, lekker survivalen met je backpack, deze simpele ziel DUS niet.
Het heeft me een godsvermorgen gekost en er is/was natuurlijk niemand die voor dat bedrag mee wilde, maar ik dacht: fuck it. Voor 90 Engelse ponden ga ik een avondje pijltjes gooien kijken en me helemaal de pleuris zingen. Aangezien hier de spring break drie weken duurt heb ik het idee opgevat om Italië (Milaan, Florence, Pisa, Rome, Vaticaanstad) en Barcelona te bezoeken. het ticket naar Milaan is geboekt de rest volgt hopelijk snel.

Ciao amici,