‘Have a little chat with the birds...’’

In het zonnetje is het best aangenaam en loop ik alweer in mijn zomerjacky door Singleton parc en langs het strand. Daarom was ik natuurlijk ook snot verkouden vorige week. De eerste dagen waren best moeilijk, ik was echt alleen alleen en alles dan zelf uitzoeken is zeker niet altijd leuk. Maar inmiddels krijg ik het steeds meer naar mijn zin hier.
Twee weken geleden had ik via Facebook afgesproken met andere internationale studenten. We hadden om 20.00 afgesproken bij de fontein in het centrum. Ik was er natuurlijk ruim van te voren zodat zij op mij zouden moet afstappen en niet andersom, klein psychologisch voordeel in de opinie van deze held op sokken. Daar stond ik dan, in het donker in een lange jas. Ik voelde me net Frank Underwood die had afgesproken met Zoë Barnes, nee ik heb niemand voor de metro geduwd. Het is toch wel bijzonder om met mensen af te spreken die je niet kent, hele tijd loeren naar mensen. ‘hé, heb jij ook gereageerd op mijn facebook oproep of ben je een verdwaalde Brit die stiekem een jointje wilt roken?!’ Het was inmiddels 20.10 en er was nog steeds niemand. Ik zag mezelf al bij de dichtstbijzijnde cornershop staan om mezelf een stuk in de kraag te zuipen met een fles single malt. Maar uit het niets kwamen daar de internationalen het plein opgemarcheerd, gelukkig maar. Na een korte rondvraag bleken het Italianen Duitsers en Fransen te zijn. Best aardige mensen en ze hebben me een stuk wegwijzer gemaakt.
Volgende dag zou het educatieve gedeelte beginnen van mijn verblijf. Na zo’n standaard welkomstpraatje waar ze je veel te veel vertellen en je te weinig tijd hebt om dingen te noteren, kwam ik aan de praat met een gozer. In het Engels zat ik me te beklagen dat een aantal dingen gewoon niet waren geregeld. Hij beaamde mijn klaagzang en ik voelde me gehoord. Toen vroeg ik waar hij vandaan kwam. ‘I’m from Holland man..’ Bleek dat hij dus ook uit Nijmegen kwam, super mooi. We raakten aan de praat en later die dag kwamen we een aantal Amerikanen tegen uit Houston Texas. ‘’All my exes live in Texas..’’ Zoek dat liedje maar eens op. Heerlijke Amerikanen en niet uit zomaar Amerika, maar uit Mother Fuckin’ Murica. Mocht je niet bekend zijn met het begrip Murica, dan moet je dit echt opzoeken! Dan is zo’n Geschiedenis opleiding toch wel verrekte handig, je lult makkelijk mee aangezien je een vrij brede achtergrond hebt. Ik vertelde natuurlijk vol trots dat ik een makkertje had wonen in Chi-town (Slang voor Chicago) en dat ik daar onlangs nog geweest was. Geweldig vond die gozer dat, alleen al om het feit dat ik de States had bezocht en niet was gepopt bij een verdwaalde mall shooting. Hij noemde Chicago dan ook Chiraq vanwege alle bendes en de stad haar maffiaverleden. ’s Avonds ben ik naar de plaatselijke disco gegaan. Die kinderen zijn dus allemaal om 22.00 al laddertje zat. De vrouwen lopen op stilleto’s waar je iemand mee kan omleggen en hebben vooral zo weinig mogelijk kleren aan, je moet er van houden. Een andere avond deelde ik samen met mijn Texaanse homeboy en wat andere kornuiten een Taxi naar huis. Halverwege de rit moesten er twee nekken midden in de taxi, wat een niveau, niks gelogen over die Engelse zuipcultuur dus.
Zaterdagmiddag stond ik de keuken een lekker bakkie oploskoffie te zetten. Huisgenoot Pete was er ook en gaf mij college over vrouwen en hoe ze te veroveren. FAN-TAS-TISCH die man, wat een zware baas. Ik denk dat 30% waar is, maar wat een verhalen. Hij denkt wel te weten wat de vrouwen lekker vinden. Na een drie uur durend college vond hij het welletjes, hij ging naar de sportschool om een uur in de jacuzzi te liggen en ‘Have a little chat with the birds’. Maandag ben ik naar de Uni gegaan om nog wat dingen te regelen, het is hier best een chaos. Ik kon de weg natuurlijk niet vinden en vroeg het aan een Italiaans meisje. Zij deed internationale betrekkingen en kom mij natuurlijk wel het één en ander vertellen over vakken etc. Ze vroeg waar ik woonde. Nadat ik een korte uitleg gaf, vroeg ze me of ik Pete kende. Ja hoor mijn huisgenoot, de man die het heeft over a little chat with the birds en aan iedere vrouw vraagt of ze koffie met hem wil drinken. Pete is 37 en al aardig kaal, maar een ware Casa Nova.
Ohja, ondertussen ook nog wat colleges gevold. Niveau is niet bijster hoog, maar ik vermaak me wel. Gister een uitstapje gemaakt naar Cardiff, de hoofdstad van Wales. Dit is toch wel meer een stad dan Swansea. Cardiff is een mooie stad met aardig wat oude kastelen uit de vijftiende eeuw. Natuurlijk moesten die bezocht worden door mijn Amerikaanse vrienden. Zij zijn typische toeristen die alles willen zien én overal foto’s van maken.
De meeste docenten zijn van mening dat mijn Engels wel aardig oké is, die Amerikanen denken daar toch net iets anders over. Volgens hen lijkt mijn Engels op dat van Borat... Bekijk de link maar even!

https://www.youtube.com/watch?v=WH2CABcffAo